من خواطرى بره الفقعه بقلم منى حسن

ليه الواحد كل ما يتضايق او يتعب فى حياته وطبعا الحاجات دى بتحصل كل يوم فى صور كتير اوى فى عيشة البنى ادم, يحس تقريبا الحياة وقفت او بيعيش بتقل فى حياته لحد الموضوع يتلاشى..

كل حاجة فى الحياة ولانها كلها مواقف, البنى ادم لازم يبقى عنده نظرة وحكمة وصبر وبصيرة وفهم ومواجهة وتقدير كمان..

لازم يبتدى الواحد يفكر ازاى يعيد حساباته فى اى موقف هو بيعيش فيه.

الحياة ذات نفسها جميلة, وكلها حاجات حلوة, لكن الاحداث والاشخاص والظروف بتلعب دور جامد جدا فى الحياة, اهمها ان البنى ادم يعرف ازاى يتعامل مع نفسه الاول, ازاى يعرف يفرق ويفنط ويتحاسب مع نفسه, مواجهة النفس من اصعب المواجهات,, وهى اللى بتخليك تقف على ارض صلبة, لانها هى دى الصدق وهى دى الحقيقة, هى دى اللى بتخليك انت من تكون! وازاى تقدر تعيش فى سلام مع نفسك لانك لو وصلت للدرجة دى حاتعرف تتعايش مع اى موقف وظرف واى معاناه تمر بحياتك, صحيح المشكلة كمان بيكون فيه ضغوط كتيرة فى الحياة, ومسؤليات واعباء..

اصلا انت دايما عايش اربعة وعشرين ساعة سبع ايام فى الاسبوع تحت ضغط, بداية من نزولك الشارع لتعاملاتك مع الناس لخروجك علشان تخلص احوالك, كلها بتكون فيها ضغط وضغط نفسى جامد, علاقات الناس نفسها بقت فيها شىء من الصعوبة فى التعامل الخ..

الحياة مابقتش سلسة زى زمان, لكن فى نفس الوقت لو خرجت بره الفقاعة دى حاتلاقى ان طبيعه الحیاة بسيطه ومسالمة جدا, لكن جوه الفقاعة حاتكون العكس تماما عن اللى براها, علشان كده البنى ادم لازم يخرج بره الفقاعة ليقدر يتعايش مع حياته وعلشان يقدر ينمى السلام جوه نفسه, لان السلام ده بينتج عنه التسامح والرضا والسكينة والهدوء النفسى لانهم من اساسيات تكوين ولهم تأثير مباشر على سعاده البنى ادم وراحه باله..

من الحاجات المهمة اوى مش حاقول انك لازم تحط نفسك دايما او انك تاخد فى حساباتك اللى قدامك ممكن يكون تكوينه ازاى, او الظرف ده حصل ليه, او الموقف ده ابتدا ازاى وابعاده ايه, وايه السبب له, فيه ناس تقدر تعمل ده, وفيه ناس تانية ماعندهاش لا الصبر ولا البصيرة فى انها تقيم المواقف صح, ده بيخلى الحياة صعبة او ممكن تخليها عند ناس انها ماتفرقش, وطبعا الناس اللى عندها الفكر بتاع ماتفرقش دى مش الناس الطبيعية اللى هى مش ممكن نعتبرها المقياس اللى بيتقاس بيها الناس الطبيعية, وان كل واحد له طريقة, لكن فى العموم ان طبيعة البنى ادم اكيد لما بيكون تحت ظرف وضغط او تعب او موقف جامد هزه, بيدخل جوه مرحلة صعبة يحاول ان هو يخرج منها وبيحاول يحلها, او يلاقى فكر يقدر يريح بيه نفسه علشان يقدر يتعايش و يتعامل علشان يعرف يحل الموضوع اللى هو فيه! المشكلة الكبيرة ان ساعات البنى ادم اما بيواجه احداث معينة فى حياته, المواقف دى بتبقى ممكن جديدة عليه, ممكن تكون فجاة حصلت له وهو مش مهيئ, ممكن تكون موضوع صعب انه يقدر يحله بسرعة, فبياخد وقت على ما يقدر ازاى يتصرف او ان البديل هو يهرب ويكتئب ويبقى حامل هموم الدنيا على اكتافه ومش عارف يعمل ايه.. من الحاجات المهمة اوى طبعا مع مواجهة النفس هو انك تقيم وتواجهه ازاى تقدر تعمل ده, انك دايما تحاول تعرف ايه الاسباب اللى خليتك تتحط فى الموقف, ايا كان حاتلاقى دايما مخرج, حاتلاقى دايما حاجة تخليك او تديلك دفعة بانك تقدر تقاوم و تقدر تفكر وتخرج من المازق اللى انت فيه..

احيانا بتمر بمشاكل جامدة او ظروف بتحصل بتخلى البنى ادم يقف فى مكانه محلك سر لانها بتبقى قاسية عليه, فبالتالى بيحصل انه بينسى خالص ان فيه حاجة فى الحياة تانية وإمكانياته وخبراته, فيبتدى يحط كل تركيزه على المشكله علشان يقدر يخرج من الموضوع . ساعات الاعباء بتخلى الواحد بيبقى متكتف ايديه, سواء حاجة مادية, سواء حاجة معنويه, ساعات حاجة لها دخل بالشغل, ساعات بتكون فى تعاملاته, معظمها بتكون مؤثره فبتاثر عليه, عموما هو المشاكل كتير والضغوط اكتر, لكن من قدرة البنى ادم لنفسه انه بيقدر يتغلب على الاحداث القاسية اللى بتمر بحياته..

الواحد ممكن يعتبرها زى اللى بيغرق فى المية بيقعد يحاول ويعافر مع المية يا حاتغرقه وتسحبه لتحت او حايحاول يعوم عشان يطلع للشط ..

حجم المشكلة هو اللى بيحدد, بس حجم قوة التحمل وانك تقدر تغوص جوه نفسك وتواجهها وتعرف تقدر تعمل ايه علشان توصل للشط هو ده مفتاح شخصيتك..

البنى ادم اللى بيهرب دايما بيغرق لانه مابيبقاش مواجهه نفسه بحق, دايما بيهرب فى حاجات تانيه تلهيه بس بيعيش و عمره مابيكون مرتاح, لكن البنى ادم اللى بيعرف يعافر مع نفسه ويتكلم مع نفسه ويواجهه نفسه ويقدر يوصل لحل للمشكلة اللى هو بيواجهها, دايما بيبقى بيتبنى عنده السلام مع نفسه, بيبقى عارف بعد كده يقدر يعمل ايه ويواصل حياته بثبات..

اكبر مشكلة ممكن تكون عدت فى حياتك ايا ان كانت المشكلة حاتلاقيها بقت ماضى, اخدت وقت وسلبت قوتك واخدت تفكيرك وممكن تكون انهكت نفسيتك وجسمك وعقلك, بس خدت وقتها وخلصت! هى مافيش حاجه بتخلص لكن بتتقلص وبيقل حجمها, ولكن الوقت بيقلل دايما حجم الوجع والالم والقلق والمعاناه وكل الحاجات دى, لو الواحد ادرك ان اى مشكلة او اى حاجة ممكن تمر فى حياتك هى نقطة او لحظه فى حياتك, صحيح بتبقى كبيرة اوى ساعتها وممكن تكون تاثرها عليك جامد جدا, بس اهم الحاجات انك تحاول انك تقاوم وتتماسك عشان هى حايجيلها وقت ويعدى.. حتى اللى كان معاه فلوس الدنيا وبقى ما معاهوش ولا مليم , حتى اللى كان بصحته وبقى تعبان , حتى اللى كان حب حياته ومابقاش, حتى اللى كان عنده ولاد ومبقوش وراحوا لحياتهم, ومواقف كتير مؤثره متعدده, ان كل حاجة فى الحياة بتسيب علامة جواك, وفى نفس الوقت درس, وفى نفس الوقت احساس, وفى نفس الوقت دمعة, ونفس الوقت ضحكة, ونفس الوقت خبرة, ونفس الوقت لها حكمه, البنى ادم فى الحياه دى لازم يبقى عنده رسوخ ووضوح مع نفسه, علشان هو ده كيانه, علشان هى دى روحه اللى هو لازم ياخد باله منها, ولازم يتسامح مع اى حدث حصل فى حياته, لان هو جزء من حياته, مافيش حاجة بتتنسى, مافيش حاحة بتروح, مافيش حاجة مابتاثرش.. بس فيه حاجة اسمها الرضا و انك تتسامح مع نفسك, فيه حاجة اسمها تتعلم, فيه حاجة اسمها تقدر, فيه حاجة اسمها تحب نفسك,, مش بانانية لا بتقدير, علشان التقدير ده هو بنزين حياتك, والتقدير ده كمان لازم يكون للى حواليك, خد مواضيعك لو قدرت بشويش, ممكن ساعتها مابتبقاش بشويش, بس بوقتها خدها بهدوء, لان وقتها زى ما حياخد من معاناه حايهدى ويبقى مش موجود او حايبقى موجود بس بنظره تانية, المواضيع, والاحداث والضغوط اسبابها ماتتعدش, العلاقات والتعاملات اكتر, لو اخدت كل حاجة بحده جواك وانها اثرت فيك جامد, كل واحدة من دول الوقت بتاعها حايطول, واحنا فى وقت يدوبك بنحاول نلم نفسنا علشان نعرف نتعايش فى وسط الضغوط دى كلها, والزمن لسه بيضغط وبيتغير فاحاول تدى مساحة لنفسك علشان تقدر تتحمل اللى جاى.. حب وسامح واملا نفسك بالسلام وبالحكمة لتقدر انك تخرج بره الفقاعة دى عشان تشوف بريق للسعاده والامل لان الحياة حلوة..

مصريه